Το νερό που περπατούσε---της Σαμαρείτιδας

ο Χριστός έξω από την πόλη Συχάρ στο πηγάδι του Ιακώβ συναντά την σαμαρείτισα




















ο νερό που μπορεί να του δώσει αυτή είναι πηγαδίσιο-σταθερό, μένει πάντα εκεί ακίνητο



έχει δικό του τόπο



το νερό που μπορεί να της δώσει εκείνος είναι ζωντανό-τρεχούμενο..νερό που περπατάει συνέχεια και δεν έχει ένα τόπο δικό του αλλά κάνει δικά του όλα τα μέρη που επισκέπτεται



η σαμαρείτισα τότε του ζητάει να της δώσει αυτό το ζωντανό νερό κι αυτός τότε της φανερώνει ένα ιδιωτικό της γεγονός που κανονικά έπρεπε να ήταν άγνωστο σ’αυτόν



τότε αυτή φεύγει να το πει και στους άλλους, αφήνωντας την στάμνα της εκεί δίπλα στο πηγάδι, φανερώνοντας έτσι ότι αυτό το άλλο νερό το ζωντανό είχε αρχίσει να τρέχει μέσα της…






το ακίνητο νερό του πηγαδιού είναι η πίστη της Παλαιάς Διαθήκης..






μια πίστη σταθερή από έναν σταθερό θεό που κατοικεί στον ουρανό έξω από τις μεταβολές της ιστορίας των ανθρώπων.. ανεπηρέαστος παρατηρεί την ιστορία των ανθρώπων επεμβαίνοντας με δυνάμεις χωρίς όμως να συμμετέχει μέσα σ’αυτήν την ιστορία τους και ο ίδιος ..









αυτός ο θεός της Π.Διαθήκης γεννά στους ανθρώπους μια πνευματική σταθερότητα αλλά συγχρόνως και μια δυσκαμψία.. αυτός ο θεός δημιουργεί στους ανθρώπους μια παράδοση σταθερή αλλά και ακίνητη, που ελκύει κάποιες φορές τους ανθρώπους, γιατί φαίνεται ασφαλής ,είναι συνέχεια ίδια χωρίς απρόοπτα ..μια παράδοση που προτείνει στους ανθρώπους σταθερές πανομοιότυπες λύσεις για την ζωή τους..μια παράδοση με προκαθορισμένες λίστες καλών που πρέπει οι άνθρωποι να αποκτήσουνε και λίστες κακών που πρέπει να αποφύγουνε…



ετσι αυτό το ακίνητο νερό είναι σταθερό και ελεγχόμενο όμως αυτό το νερό μυρίζει..














και ο άνθρωπος μέσα σε μια τέτοια ακίνητη παράδοση αδυνατεί να συναντηθεί ζωντανά-προσωπικά με τον ζωντανό θεό μέσα στις κινούμενες συνθήκες της δικής του μοναδικής ιστορίας…


























το άλλο νερό,το ζωντανό που δίνει ο Χριστός στην σαμαρείτισα και που κινείται είναι η αυθεντική παράδοση της εκκλησίας του Χριστού










αυτή η ζωντανή παράδοση δεν προυπάρχει σαν ένα ακριβό ακίνητο κειμήλιο που πρέπει να διαφυλαχθεί αλλά κινείται σαν ένα πολύτιμο τρεχούμενο νερό που συνεχώς στέλνεται απευθείας από τον θρόνο όπου κάθεται ο ενανθρωπήσας Ιησούς..δεν είναι η παράδοση μιας ζωής που μας μιλά για έναν ακίνητο εξωιστορικό θεό, αλλά είναι η Παράδοση ενός Ανθρώπου-του Χριστού- που κάθεται στον θεικό θρόνο…










παράδοση αυθεντική δεν είναι μια επανάληψη αλλά μια καινούρια κάθε φορά είσοδος του Χριστού μέσα από το άγιο πνεύμα μέσα στην ιστορία των ανθρώπων στον καθένα άνθρωπο σε όποιον τόπο κι αν βρίσκεται κάθε φορά κι ότι κι αν κάνει ο καθένας άνθρωπος









η παράδοση της εκκλησίας του Χριστού δεν γεννάει έναν επαναληπτικό μηχανιστικό τρόπο ζωής ίδιο για όλους καταργώντας έτσι τους ανθρώπους και τον θεό, αλλά στην παράδοση αυτή κάθε τρόπος μπορεί να συνδεθεί με το ζωντανό νερό, αρκεί οι άνθρωποι να διψούνε για ζωή αληθινή — όπως οι υπόλοιποι σαμαρείτες[…έλεγαν στη γυναίκα πως τώρα πια δεν πιστεύουμε, γιατί μας το λες εσύ, αλλά γιατί εμείς οι ίδιοι έχουμε ακούσει και ξέρουμε πως αυτός είναι πραγματικά ο Χριστός ο σωτήρας του κόσμου.—απόσπασμα από το ευαγγέλιο]




π.Σιλουανός