Καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁ Κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτῇ καὶ εἶπεν αὐτῇ· μὴ κλαῖε·
[Κατά Λουκάν ζ΄ 11 – 16]

ΞΕΝΑ ΔΑΚΡΥΑ--------------Κυριακή της ανάστασης του γιου της χήρας στη Ναΐν

Δάκρυα στα μάγουλα της γυναίκας της Ναΐν μπροστά στο φέρετρο του γυιού της μέχρι που ο Κύριος ακούμπησε το νεκρό σώμα και αυτό γέμισε πάλι ζωή
Δάκρυα και μετά στο σπίτι του αρχισυνάγωγου.. όλοι κλαίγανε την νεκρή κόρη κι ο Κύριος τους είπε ότι αυτή κοιμότανε και πως σε λίγο Αυτός θα την ξυπνούσε..
και πιο μετά, των βαΐων, δάκρυα όταν ο Κύριος αντίκρυσε την Ιερουσαλήμ και έκλαψε γι’ αυτήν και δάκρυα πολλά ακόμη πιο μετά στον δρόμο για τον σταυρό όταν κλαίγανε άλλοι γι’Αυτον κι Αυτός τους είπε καλύτερα να κλαίγανε για τους ίδιους και τα παιδιά τους γιατί εκεί τώρα σκοτωνόταν η ζωή σε σχήμα σταυρού..
πάντοτε όταν έτρεχαν τα μάτια των ανθρώπων και καιγόταν τα μάγουλα τους με δάκρυα για άλλους , βρεχόταν κι ο Θεός κι έπιανε το σήμα τους να κατέβει κοντά τους………κι όσο πιο βρεγμένο τόσο πιο δυνατό ήτανε πάντοτε αυτό το σήμα των ανθρώπων…κι ούτε και πληροφόρηση ανθρώπινη χρειαζόταν πάντοτε για να ξεκινήσει το σήμα αυτό αφού η δυστυχία των άλλων αόρατη σαν πόνος αναίτιος τρυπάει το στήθος αυτών που εύχονται…τότε ονόματα ανθρώπων ονόματα τόπων ‘’αναίτια’’ κολλούν στην προσευχή και τότε γίνεται εκεί λυγμός δυνατός γιατί είναι ο Κύριος που γνωρίζει τότε τι και σε ποιόν συμβαίνει και δανείζει τα δικά Του δάκρυα στον ευχέτη που συντονίζεται στην ατμόσφαιρα του Κυρίου…
Ξένα δάκρυα αόρατα αόρατων ανθρώπων δανείζονται τότε σαυτούς που υποφέρουνε κάνοντας την θαυμαστή δύναμη του Κυρίου ορατή…
Ένας καρδιακός σπασμός του Σιλουανού σταμάτησε κάποτε τεράστιο κορμό που σε δευτερόλεπτα θα καταπλάκωνε έναν άγνωστο περαστικό εκεί στο Όρος και αλλού σε άλλο τόπο μια Θαυμαστή επίσκεψη δέχτηκε μια γυναίκα από τον κεκοιμημένο σύζυγο που της παραπονέθηκε να αφήσει τα μελαγχολικά δάκρυα της αυτολύπησης και να ξαναπιάσει τα άλλα δάκρυα- των προσευχών και της παρουσίας του Κυρίου- που τον βοηθούνε πολύ εκεί που βρίσκεται και που γεμίζουν και την ίδια με ζωή ανίκητη..[αληθινό βιογραφικό] 

P. SILOUANOS

μορτί 40
Αμορτί 40 κληρώθηκε τότε στο έθνος το ελληνικό κι είπε τότε η Παναγία να πάει με τους τυχερούς να γίνει κι αυτή Ελληνίδα κι άνοιξε τότε τα χέρια της σκεπή πάνω σ’αυτούς τους χαμηλοκώληδες με τις μεγάλες μύτες που ματώνανε πάνω στα σύνορα που τώρα καταπατούνται ευχαρίστως από τους δικούς τους απογόνους στο όνομα μιας βολεμένης ειρήνης-όχι εκείνης του σταυρού-αλλά εκείνης της αντιρατσιστικής ειρήνης που δεν της χρειάζεται καμμιά πατρίδα για να της δοθείς αληθινά…μόνο στον εαυτό σου να δίνεσαι τώρα για να δουλεύει το καινούριο παγκόσμιο μαγαζί των πολλαπλών επιλογών
Ανοίγει τα χέρια της σκεπή τώρα ξανά η Παναγία βλέποντας τα τέκνα της πιο γυμνά από ποτέ κι ας έχουν αυτά περισσότερα ρούχα τώρα…. Όλο και κάποιο αμορτί μπορεί να σκάσει μύτη!

P. SWILOUANOS

Πατέρες σε τιμή ευκαιρίας-----------Κυριακή των αγίων Πατέρων

‘’ Ο ίδιος δεν αισθάνομαι τον εαυτό μου πατέρα, αλλά πολλοί από σας με αποκαλούν έτσι’’΄-π.Σωφρόνιος Σαχάρωφ
Πατέρες σε τιμή ευκαιρίας-----------Κυριακή των αγίων Πατέρων
Ο Staniloae είπε πως, νιώθοντας υιοί γνωρίζουμε τον Πατέρα..
Παρόλα αυτά στις ημέρες μας το αίσθημα ορφάνιας και η έλλειψη πατρικής στοργής μοιάζει να έχουν κυριαρχήσει στις ζωές των ανθρώπων.. Τώρα την θέση της ζωντανής στοργής διεκδικούνε διάφορα τεχνητά υποκατάστατα εμποδίζοντας έτσι να λειτουργήσει στους ανθρώπους το υιικό κριτήριο ούτως ώστε να μπορέσουν γνωρίσουν τόσο τον αληθινό Θεό όσο και τους αληθινούς Πατέρες της πίστεως μας;
Συστήματα οικονομικά ,ειδικά συστήματα υγείας, ομάδες οργανωμένης απρόσωπης αλληλεγγύης ιδιοποιούνται τώρα τον ρόλο του πατέρα- προστάτη απέχοντας ωστόσο πολύ από την αληθινή πατρότητα.
Άνθρωποι και συστήματα- εντός και εκτός του εκκλησιαστικού περιβάλλοντος- χαρακτηρίζονται κάποιες φορές πατέρες μάλλον από ένα φοβικό κριτήριο κι όχι τόσο από ένα υιικό κριτήριο.. Οι άνθρωποι όμως τότε, χωρίς αληθινή πατρική στοργή, δεν μπορούν να νοσταλγήσουν τον παράδεισο κι έτσι αδυνατούν να ζήσουν κι εγκλωβίζονται στον φόβο, στην αναζήτηση ασφάλειας, στην λύπη ή σε μια ψυχαναγκαστική χαρά μεταξύ οπαδού και αρχηγού-προστάτη ή απλώς ναρκώνονται για να μην αγωνιούν....
Πατέρες αληθινοί στην ορθόδοξη εμπειρία είναι άνθρωποι σπάνιοι-λίγοι και εξαιρετικά πολύτιμοι που εξαιτίας της δράσης του Πνεύματος του Αγίου σε αυτούς, είναι ζεστοί και συγχρόνως διαφανείς σαν μεμβράνες που προσκαλούν τους άλλους αγαπώντας, αφήνοντας το βλέμμα των ανθρώπων ασφαλές μεν αλλά και ελεύθερο, να μην σταματά επάνω τους αλλά να φτάνει πίσω από αυτούς στον Χριστό.. Οι αληθινοί Πατέρες φλογεροί σαν τον Ιωάννη τον Πρόδρομο δείχνουνε στους ανθρώπους τον Χριστό ζωντανό κι όχι μια θεωρία, γι’αυτό και οι ίδιοι λίγο-λίγο μετά αυτοκαταργούνται αφήνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον Χριστό και στους ανθρώπους να δημιουργήσουνε την δική τους ζωντανή σχέση και να γίνουν έτσι οι άνθρωποι παιδιά του Θεού κι όχι παιδιά αποκλειστικά δικά τους .. κι ενώ μοιάζει πως αυτοί οι πατέρες τότε αποσύρονται ανενεργοί, στα αλήθεια όμως είναι τότε που αφανείς γίνονται φλογεροί αντιπρόσωποι της προσευχής των ανθρώπων σε όλα σε λύπες σε χαρές σε όλα ..
Όταν ο πατέρας ήταν μακριά-----βιογραφικό [άγιος Παναγής Μπασιάς+7 Ιουνίου 1888]
Όλο το βράδυ, εκείνο το σπίτι στα Τυπαλδάτα της Κεφαλονιάς ήταν στο πόδι.. όλο το βράδυ η αδερφή του άκουγε δυνατές κραυγές αγωνίας από το διπλανό δωμάτιο που φιλοξενούσε τότε τον ιερέα αδερφό της παπα- Παναγή Μπασιά.. ‘’Παναγία μου βοήθησέ τους’’ ακουγόταν οι κραυγές του παπά όλη νύκτα.. προς τα ξημερώματα μόνο άλλαξαν ρεπερτόριο οι φωνές και λέγανε, Δόξα σοι ο Θεός σωθήκανε! Το πρωί μαθεύτηκαν τα νέα πως ήταν ένα πλοίο στ’ανοιχτά που όλο το βράδυ κινδύνευε να πνιγεί και πως ο Παναγής πατέρας-κρυφός το ‘βλεπε όλη νύχτα εκεί μέσα στο δωμάτιο του κι όλο το βράδυ έχυνε κλάματα πολλά για τα άγνωστα παιδιά του..
Ο Παναγής ο παπάς που συνήθιζε να λέει ‘’όποιος θέλει δεν πεθαίνει’’κι ο λόγος του μετρούσε πολύ κι ήτανε λόγος πατερικός,πατρικός….

[φωτογραφία του αγ.Παναγή +1888]

                            Silouanos V.

ιλΕκτρικως γυφτΩς

1 Δεκεμβρίου στις 11:22 π.μ. ·

Οθόνες που κλαίνε [μνήμη αγ αποστόλου Ανδρέα του πρωτοκλήτου]
Στο interstellar δυο άνθρωποι σε δυο οθόνες μπροστά κλαίνε.. ένας αστροναύτης-πατέρας στο διάστημα και μια γυναίκα-κόρη του στην γη…κλαίνε κι οι δύο πολύ γιατί η επικοινωνία στις οθόνες δεν είναι άμεση αλλά βιντεοσκοπημένη..
Αυτήν την πείνα για παρουσία είχε και ο απ.Ανδρέας όταν πρωτοσυναντήθηκε με τον Χριστό..
Μικρός διάλογος έγινε τότε..ο Κύριος τον ρώτησε ‘’τι ζητάτε;’’κι αυτός απάντησε ‘’διδάσκαλε που μένεις’’…αυτό το ‘’που’’ήταν ο συμπυκνωμένος πόθος του Ανδρέα για να μην χαθεί η παρουσία του Χριστού..
Ο Ανδρέας αν και τον αποκάλεσε διδάσκαλο δεν ήθελε ωστόσο από Αυτόν κάποια πολύτιμη διδασκαλία αλλά τον τόπο διαμονής του… τον ίδιον ήθελε..
Ο πόθος όλων των ανθρώπων είναι πάντοτε πως η ζωή νάναι μία ένωση του χρόνου και του χώρου παντοτινής παρουσίας του αγαπωμένου….
Πως το που και το πότε να γίνουν παντού και πάντοτε…
Ο Κύριος τότε απαντάει στους ανθρώπους αυτό που είπε στον απ Ανδρέα:΄΄ελάτε να δείτε’’
Κάθε φορά που οι άνθρωποι γίνονται προσκυνητές και στέκονται κλαψιάρικα μπροστά στις ξύλινες οθόνες των αγίων τότε αρχίζουνε να βλέπουνε και με τα μάτια και με τον νού και με την καρδιά και με τα χέρια και με τα πόδια, τότε αποκτούν την όραση του Χριστού..
Τότε αρχίζουνε να συναντιούνται κι ας ζούνε χιλιόμετρα μακριά κι ας τους χωρίζουνε μεταξύ τους αιώνες χρόνου..

Ο π Βιτάλιος [+1 Δεκ.1992]
Ο π Βιτάλιος έπεσε ένα πρωινό με τα ράσα του απο μια γέφυρα στα παγωμένα νερά ενός ποταμού της Σοβιετικής ένωσης για να ασχοληθεί η αστυνομική περίπολος μαζί του και να γλυτώσουν οι άλλοι..γιατί αυτός ζούσε και μια άλλη ένωση με τους ανθρώπους πέρα από την σοβιετική..
Ο π Βιτάλιος όταν συζητούσε στο σπίτι του ξαφνικά σηκωνόταν μέσα σε ένταση κι άρχιζε να ανάβει μπροστά στις εικόνες-οθόνες κεριά λέγοντας ονόματα ανθρώπων που απουσιάζανε χιλιόμετρα μακριά και που ωστόσο, όπως μετά αποδεικνυότανε, την ώρα εκείνη βρισκότανε σε κίνδυνο κι ανάγκη..
Ο π Βιτάλιος που κάποτε έτρεξε με αγωνία στον συνεφημέριο του π Ανδρόνικο που εκείνη την ώρα εξομολογούσε λέγοντας του ‘’πάτερ τιμώρησε με, έκανα έκτρωση..!!’’..για την έκτρωση μιας άγνωστης που είχε μόλις μάθει..
Ο π Βιτάλιος ο θαυματουργός και διορατικός ήτανε και είναι εν Χριστώ, σε όλους τους χρόνους σε όλους τους τόπους σε όλους τους ανθρώπους…παντού και πάντοτε….

ιλΕκτρικως γυφτΩς

10 Νοεμβρίου ·

Greek products
‘‘Πρώτα σε αγνοούν μετά σε κοροϊδεύουν μετά σε πολεμούν και μετά νικάς’’-Γκάντι
Το παραπάνω σλόγκαν ειπώθηκε από τον ινδό ακτιβιστή banker roy που δημιούργησε αυτόνομες εστίες μάθησης και εργασίας σε ανθρώπους που θεωρούνται μικροί και ασήμαντοι στην μονοκρατορία της Παγκόσμιας Τράπεζας που τώρα καταπίνει έθνη.

Τι είναι όμως αυτό που νικάς; και πόσο κρατάει η νίκη;
Greek products-------Κυριακή 9 Νοεμβρίου αγ Νεκταρίου Αιγίνης+1920
Το παραπάνω σλόγκαν του Γκάντι σήμερα μοιάζει νάναι απλώς ο ισχνός ανταγωνιστής του κεφαλαιοκρατικού συστήματος που αρέσκεται από καιρού εις καιρόν να επιτρέπει τέτοιες μικροεπαναστάσεις χάριν της διατήρησης του πολιτικά ορθού προφίλ του[politically correct]…συμπληρώνοντας έτσι τώρα την τελική του μορφή του σλόγκαν σε: ‘‘Πρώτα σε αγνοούν μετά σε κοροϊδεύουν μετά σε πολεμούν και μετά νικάς’’…και μετά σε ξανανικούνε ……’’
Ο άγιος Νεκτάριος ένας νικημένος λούζερ, συκοφαντημένος και διωγμένος από τον επισκοπικό του θρόνο, θύμα της εκκλησιαστικής αρχομανίας, έκπτωτος λυπημένος αδικημένος περιφερόμενο σκουπίδι μετά στους δρόμους της Αθήνας χωρίς να ξέρει που πηγαίνει κουβαλώντας την ρετσινιά του ανήθικου…
Ο άγιος Νεκτάριος πριν 4-5 χρόνια στο κέντρο της Αθήνας μπροστά σ’εναν κάδο απορριμμάτων οδηγώντας τον Παύλο του έδειξε πολλά ψωμιά πεταγμένα από το συνοικιακό σούπερ-μάρκετ να τα πάρει να φάνε αυτοί που δεν είχανε..
Ο άγιος Νεκτάριος αν και λιγότερο αποτελεσματικός από ακτιβιστής, ωστόσο, αν και νεκρός ακόμη μαζί μας ούτε νικάει ούτε χάνει γιορτάζει την ανάσταση……………..
Greek products
‘‘τα προιόντα που παράγει κυρίως η Ελλάδα είναι αγίους και θαύματα’’-Νίκος Γ.Πεντζίκης

στα δίχτυα της γοητείας

ιλΕκτρικως γυφτΩς 22 Ιουνίου στις 5:50 μ.μ. ·

19 καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων.

20 οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ.

 στα δίχτυα της γοητείας

Τι ήταν αυτό το πολύ σημαντικό που είχε ο Χριστός κι αφήσαν οι ψαράδες σπίτια, δουλειές και οικογένειές να τον ακολουθήσουνε; Τι είναι αυτό το πολύ σημαντικό που έχει πάντα ο Χριστός και ελκύει αυτούς που τον ακολουθούνε; Ίχνη-δίχτυα κάθε φορά που οι άνθρωποι ακολουθούν τον Χριστό παρατούν-αφήνουν πίσω τους κι αυτά φανερώνουν αυτό το σημαντικό που τους τράβηξε κάθε φορά κοντά Του... Πρώτα οι απόστολοι και μετά κι άλλοι άνθρωποι αφήσανε πίσω τους σπίτια, αγαπημένους, βάρκες, καριέρες ,την ίδια τους την ζωή, γιατί δεν ήταν ούτε ο φόβος του κακού, ούτε και η ανταμοιβή του παραδείσου που τους έκανε να ακολουθήσουν τον Χριστό αλλά μία φωτιά που άναψε σ’αυτούς η γοητεία του Χριστού… Υπάρχουν κάποτε και σε εμάς και σε όλους τους ανθρώπους τέτοιες στιγμές πολύ σημαντικές που μας μαγνητίζει, έστω και λίγο, αυτήν η σπάνια γοητεία του Χριστού και τότε αφήνουμε κάτι .. Αυτή η γοητεία του Χριστού δεν έχει να κάνει με την γνωστή καταναγκαστική φιλήδονη γοητεία αυτού που τώρα θεωρείται στους ανθρώπους όμορφο και επιβλητικό.. Η γοητεία του Χριστού ζεσταίνει την καρδιά μετά ζεσταίνει και το σώμα και μετά σε αφήνει ελεύθερο …. Αυτό που λέγεται τώρα γοητεία έχει μια άλλη αφετηρία ,άλλη διαδρομή και άλλο σκοπό… Τώρα οι άνθρωποι εκπαιδεύονται να επιζητούν εκείνο το μικρό διπολικό- φόβο και εξασφάλιση- ή αντίστοιχα -πόνο και ηδονή- για να τρέφει το ένα το άλλο και να δημιουργείται έτσι μια τεχνητή γοητεία μια τεχνητή ζεστασιά από κάποιο σύστημα που επιβάλλεται [οικονομικό, κοινωνικό, θρησκευτικό ή άλλο σύστημα] Ο Χριστός ξέρει και δεν περιμένει από εμάς νάχουμε πάντοτε αυτήν την φλογερή ορμή των αποστόλων που για την αγάπη τα παράτησαν όλα… Ο Χριστός είναι ταπεινός και συνεχίζει ακόμη κι έτσι να αγαπάει πολύ το κάθε πλάσμα του, και συνεχίζει και πάλι να έρχεται εκεί στα καινούρια δίχτυα μας μήπως και τον δούμε κι έτσι πάμε κοντά του.. Αυτό που στο τέλος είναι πολύ σημαντικό στους ανθρώπους είναι να μπορέσουνε μέσα στις όποιες συνθήκες της ζωής τους λίγο να δούνε τον Χριστό λίγο να τον νοιώσουνε και τότε αυτή η ασύγκριτη γοητεία της παρουσίας του θ’ανάψει στους ανθρώπους την έντονη προσδοκία του Χριστού όπως στους αποστόλους……. Δεν μου αρέσει

Η φύση δίνει τη λύση...

Η φύση δίνει τη λύση...
Ενίσχυσε την υγεία σου και την φυσική άμυνα του οργανισμού σου με τη βοήθεια της αλόης.Το φυτό θαύμα με τις πολλές θεραπευτικές ιδιότητες του.Υγεία και ομορφιά μαζί
.Aloe Vera   το θαύμα της φύσης     το φυτό των εγκαυμάτων.

Aloe Vera το δώρο της φύσης για την υγεία μας.

"Τέσσερα είναι τα βασικά συστατικά για την υγεία του ανθρώπου, τα δημητριακά, το σταφύλι, η ελιά και η αλόη.
Το πρώτο τρέφει, το δεύτερο ανυψώνει το πνεύμα, το τρίτο δίνει αρμονία και το τέταρτο θεραπεύει."

http://makrozoia-aloe.blogspot.gr

 Τα δώρα της αγάπης του Θεού ,στη μητέρα φυση



 Επιχειηματική δράση με τη βοήθεια της φύσης