Στο interstellar δυο άνθρωποι σε δυο οθόνες μπροστά κλαίνε.. ένας αστροναύτης-πατέρας στο διάστημα και μια γυναίκα-κόρη του στην γη…κλαίνε κι οι δύο πολύ γιατί η επικοινωνία στις οθόνες δεν είναι άμεση αλλά βιντεοσκοπημένη..
Αυτήν την πείνα για παρουσία είχε και ο απ.Ανδρέας όταν πρωτοσυναντήθηκε με τον Χριστό..
Μικρός διάλογος έγινε τότε..ο Κύριος τον ρώτησε ‘’τι ζητάτε;’’κι αυτός απάντησε ‘’διδάσκαλε που μένεις’’…αυτό το ‘’που’’ήταν ο συμπυκνωμένος πόθος του Ανδρέα για να μην χαθεί η παρουσία του Χριστού..
Ο Ανδρέας αν και τον αποκάλεσε διδάσκαλο δεν ήθελε ωστόσο από Αυτόν κάποια πολύτιμη διδασκαλία αλλά τον τόπο διαμονής του… τον ίδιον ήθελε..
Ο πόθος όλων των ανθρώπων είναι πάντοτε πως η ζωή νάναι μία ένωση του χρόνου και του χώρου παντοτινής παρουσίας του αγαπωμένου….
Πως το που και το πότε να γίνουν παντού και πάντοτε…
Ο Κύριος τότε απαντάει στους ανθρώπους αυτό που είπε στον απ Ανδρέα:΄΄ελάτε να δείτε’’
Κάθε φορά που οι άνθρωποι γίνονται προσκυνητές και στέκονται κλαψιάρικα μπροστά στις ξύλινες οθόνες των αγίων τότε αρχίζουνε να βλέπουνε και με τα μάτια και με τον νού και με την καρδιά και με τα χέρια και με τα πόδια, τότε αποκτούν την όραση του Χριστού..
Τότε αρχίζουνε να συναντιούνται κι ας ζούνε χιλιόμετρα μακριά κι ας τους χωρίζουνε μεταξύ τους αιώνες χρόνου..
Ο π Βιτάλιος [+1 Δεκ.1992]
Ο π Βιτάλιος έπεσε ένα πρωινό με τα ράσα του απο μια γέφυρα στα παγωμένα νερά ενός ποταμού της Σοβιετικής ένωσης για να ασχοληθεί η αστυνομική περίπολος μαζί του και να γλυτώσουν οι άλλοι..γιατί αυτός ζούσε και μια άλλη ένωση με τους ανθρώπους πέρα από την σοβιετική..
Ο π Βιτάλιος όταν συζητούσε στο σπίτι του ξαφνικά σηκωνόταν μέσα σε ένταση κι άρχιζε να ανάβει μπροστά στις εικόνες-οθόνες κεριά λέγοντας ονόματα ανθρώπων που απουσιάζανε χιλιόμετρα μακριά και που ωστόσο, όπως μετά αποδεικνυότανε, την ώρα εκείνη βρισκότανε σε κίνδυνο κι ανάγκη..
Ο π Βιτάλιος που κάποτε έτρεξε με αγωνία στον συνεφημέριο του π Ανδρόνικο που εκείνη την ώρα εξομολογούσε λέγοντας του ‘’πάτερ τιμώρησε με, έκανα έκτρωση..!!’’..για την έκτρωση μιας άγνωστης που είχε μόλις μάθει..
Ο π Βιτάλιος ο θαυματουργός και διορατικός ήτανε και είναι εν Χριστώ, σε όλους τους χρόνους σε όλους τους τόπους σε όλους τους ανθρώπους…παντού και πάντοτε….
Ο π Βιτάλιος έπεσε ένα πρωινό με τα ράσα του απο μια γέφυρα στα παγωμένα νερά ενός ποταμού της Σοβιετικής ένωσης για να ασχοληθεί η αστυνομική περίπολος μαζί του και να γλυτώσουν οι άλλοι..γιατί αυτός ζούσε και μια άλλη ένωση με τους ανθρώπους πέρα από την σοβιετική..
Ο π Βιτάλιος όταν συζητούσε στο σπίτι του ξαφνικά σηκωνόταν μέσα σε ένταση κι άρχιζε να ανάβει μπροστά στις εικόνες-οθόνες κεριά λέγοντας ονόματα ανθρώπων που απουσιάζανε χιλιόμετρα μακριά και που ωστόσο, όπως μετά αποδεικνυότανε, την ώρα εκείνη βρισκότανε σε κίνδυνο κι ανάγκη..
Ο π Βιτάλιος που κάποτε έτρεξε με αγωνία στον συνεφημέριο του π Ανδρόνικο που εκείνη την ώρα εξομολογούσε λέγοντας του ‘’πάτερ τιμώρησε με, έκανα έκτρωση..!!’’..για την έκτρωση μιας άγνωστης που είχε μόλις μάθει..
Ο π Βιτάλιος ο θαυματουργός και διορατικός ήτανε και είναι εν Χριστώ, σε όλους τους χρόνους σε όλους τους τόπους σε όλους τους ανθρώπους…παντού και πάντοτε….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου