‘’ Ο ίδιος δεν αισθάνομαι τον εαυτό μου πατέρα, αλλά πολλοί από σας με αποκαλούν έτσι’’΄-π.Σωφρόνιος Σαχάρωφ
Πατέρες σε τιμή ευκαιρίας-----------Κυριακή των αγίων Πατέρων
Ο Staniloae είπε πως, νιώθοντας υιοί γνωρίζουμε τον Πατέρα..
Παρόλα αυτά στις ημέρες μας το αίσθημα ορφάνιας και η έλλειψη πατρικής στοργής μοιάζει να έχουν κυριαρχήσει στις ζωές των ανθρώπων.. Τώρα την θέση της ζωντανής στοργής διεκδικούνε διάφορα τεχνητά υποκατάστατα εμποδίζοντας έτσι να λειτουργήσει στους ανθρώπους το υιικό κριτήριο ούτως ώστε να μπορέσουν γνωρίσουν τόσο τον αληθινό Θεό όσο και τους αληθινούς Πατέρες της πίστεως μας;
Συστήματα οικονομικά ,ειδικά συστήματα υγείας, ομάδες οργανωμένης απρόσωπης αλληλεγγύης ιδιοποιούνται τώρα τον ρόλο του πατέρα- προστάτη απέχοντας ωστόσο πολύ από την αληθινή πατρότητα.
Άνθρωποι και συστήματα- εντός και εκτός του εκκλησιαστικού περιβάλλοντος- χαρακτηρίζονται κάποιες φορές πατέρες μάλλον από ένα φοβικό κριτήριο κι όχι τόσο από ένα υιικό κριτήριο.. Οι άνθρωποι όμως τότε, χωρίς αληθινή πατρική στοργή, δεν μπορούν να νοσταλγήσουν τον παράδεισο κι έτσι αδυνατούν να ζήσουν κι εγκλωβίζονται στον φόβο, στην αναζήτηση ασφάλειας, στην λύπη ή σε μια ψυχαναγκαστική χαρά μεταξύ οπαδού και αρχηγού-προστάτη ή απλώς ναρκώνονται για να μην αγωνιούν....
Πατέρες αληθινοί στην ορθόδοξη εμπειρία είναι άνθρωποι σπάνιοι-λίγοι και εξαιρετικά πολύτιμοι που εξαιτίας της δράσης του Πνεύματος του Αγίου σε αυτούς, είναι ζεστοί και συγχρόνως διαφανείς σαν μεμβράνες που προσκαλούν τους άλλους αγαπώντας, αφήνοντας το βλέμμα των ανθρώπων ασφαλές μεν αλλά και ελεύθερο, να μην σταματά επάνω τους αλλά να φτάνει πίσω από αυτούς στον Χριστό.. Οι αληθινοί Πατέρες φλογεροί σαν τον Ιωάννη τον Πρόδρομο δείχνουνε στους ανθρώπους τον Χριστό ζωντανό κι όχι μια θεωρία, γι’αυτό και οι ίδιοι λίγο-λίγο μετά αυτοκαταργούνται αφήνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον Χριστό και στους ανθρώπους να δημιουργήσουνε την δική τους ζωντανή σχέση και να γίνουν έτσι οι άνθρωποι παιδιά του Θεού κι όχι παιδιά αποκλειστικά δικά τους .. κι ενώ μοιάζει πως αυτοί οι πατέρες τότε αποσύρονται ανενεργοί, στα αλήθεια όμως είναι τότε που αφανείς γίνονται φλογεροί αντιπρόσωποι της προσευχής των ανθρώπων σε όλα σε λύπες σε χαρές σε όλα ..
Όταν ο πατέρας ήταν μακριά-----βιογραφικό [άγιος Παναγής Μπασιάς+7 Ιουνίου 1888]
Όλο το βράδυ, εκείνο το σπίτι στα Τυπαλδάτα της Κεφαλονιάς ήταν στο πόδι.. όλο το βράδυ η αδερφή του άκουγε δυνατές κραυγές αγωνίας από το διπλανό δωμάτιο που φιλοξενούσε τότε τον ιερέα αδερφό της παπα- Παναγή Μπασιά.. ‘’Παναγία μου βοήθησέ τους’’ ακουγόταν οι κραυγές του παπά όλη νύκτα.. προς τα ξημερώματα μόνο άλλαξαν ρεπερτόριο οι φωνές και λέγανε, Δόξα σοι ο Θεός σωθήκανε! Το πρωί μαθεύτηκαν τα νέα πως ήταν ένα πλοίο στ’ανοιχτά που όλο το βράδυ κινδύνευε να πνιγεί και πως ο Παναγής πατέρας-κρυφός το ‘βλεπε όλη νύχτα εκεί μέσα στο δωμάτιο του κι όλο το βράδυ έχυνε κλάματα πολλά για τα άγνωστα παιδιά του..
Ο Παναγής ο παπάς που συνήθιζε να λέει ‘’όποιος θέλει δεν πεθαίνει’’κι ο λόγος του μετρούσε πολύ κι ήτανε λόγος πατερικός,πατρικός….
Πατέρες σε τιμή ευκαιρίας-----------Κυριακή των αγίων Πατέρων
Ο Staniloae είπε πως, νιώθοντας υιοί γνωρίζουμε τον Πατέρα..
Παρόλα αυτά στις ημέρες μας το αίσθημα ορφάνιας και η έλλειψη πατρικής στοργής μοιάζει να έχουν κυριαρχήσει στις ζωές των ανθρώπων.. Τώρα την θέση της ζωντανής στοργής διεκδικούνε διάφορα τεχνητά υποκατάστατα εμποδίζοντας έτσι να λειτουργήσει στους ανθρώπους το υιικό κριτήριο ούτως ώστε να μπορέσουν γνωρίσουν τόσο τον αληθινό Θεό όσο και τους αληθινούς Πατέρες της πίστεως μας;
Συστήματα οικονομικά ,ειδικά συστήματα υγείας, ομάδες οργανωμένης απρόσωπης αλληλεγγύης ιδιοποιούνται τώρα τον ρόλο του πατέρα- προστάτη απέχοντας ωστόσο πολύ από την αληθινή πατρότητα.
Άνθρωποι και συστήματα- εντός και εκτός του εκκλησιαστικού περιβάλλοντος- χαρακτηρίζονται κάποιες φορές πατέρες μάλλον από ένα φοβικό κριτήριο κι όχι τόσο από ένα υιικό κριτήριο.. Οι άνθρωποι όμως τότε, χωρίς αληθινή πατρική στοργή, δεν μπορούν να νοσταλγήσουν τον παράδεισο κι έτσι αδυνατούν να ζήσουν κι εγκλωβίζονται στον φόβο, στην αναζήτηση ασφάλειας, στην λύπη ή σε μια ψυχαναγκαστική χαρά μεταξύ οπαδού και αρχηγού-προστάτη ή απλώς ναρκώνονται για να μην αγωνιούν....
Πατέρες αληθινοί στην ορθόδοξη εμπειρία είναι άνθρωποι σπάνιοι-λίγοι και εξαιρετικά πολύτιμοι που εξαιτίας της δράσης του Πνεύματος του Αγίου σε αυτούς, είναι ζεστοί και συγχρόνως διαφανείς σαν μεμβράνες που προσκαλούν τους άλλους αγαπώντας, αφήνοντας το βλέμμα των ανθρώπων ασφαλές μεν αλλά και ελεύθερο, να μην σταματά επάνω τους αλλά να φτάνει πίσω από αυτούς στον Χριστό.. Οι αληθινοί Πατέρες φλογεροί σαν τον Ιωάννη τον Πρόδρομο δείχνουνε στους ανθρώπους τον Χριστό ζωντανό κι όχι μια θεωρία, γι’αυτό και οι ίδιοι λίγο-λίγο μετά αυτοκαταργούνται αφήνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον Χριστό και στους ανθρώπους να δημιουργήσουνε την δική τους ζωντανή σχέση και να γίνουν έτσι οι άνθρωποι παιδιά του Θεού κι όχι παιδιά αποκλειστικά δικά τους .. κι ενώ μοιάζει πως αυτοί οι πατέρες τότε αποσύρονται ανενεργοί, στα αλήθεια όμως είναι τότε που αφανείς γίνονται φλογεροί αντιπρόσωποι της προσευχής των ανθρώπων σε όλα σε λύπες σε χαρές σε όλα ..
Όταν ο πατέρας ήταν μακριά-----βιογραφικό [άγιος Παναγής Μπασιάς+7 Ιουνίου 1888]
Όλο το βράδυ, εκείνο το σπίτι στα Τυπαλδάτα της Κεφαλονιάς ήταν στο πόδι.. όλο το βράδυ η αδερφή του άκουγε δυνατές κραυγές αγωνίας από το διπλανό δωμάτιο που φιλοξενούσε τότε τον ιερέα αδερφό της παπα- Παναγή Μπασιά.. ‘’Παναγία μου βοήθησέ τους’’ ακουγόταν οι κραυγές του παπά όλη νύκτα.. προς τα ξημερώματα μόνο άλλαξαν ρεπερτόριο οι φωνές και λέγανε, Δόξα σοι ο Θεός σωθήκανε! Το πρωί μαθεύτηκαν τα νέα πως ήταν ένα πλοίο στ’ανοιχτά που όλο το βράδυ κινδύνευε να πνιγεί και πως ο Παναγής πατέρας-κρυφός το ‘βλεπε όλη νύχτα εκεί μέσα στο δωμάτιο του κι όλο το βράδυ έχυνε κλάματα πολλά για τα άγνωστα παιδιά του..
Ο Παναγής ο παπάς που συνήθιζε να λέει ‘’όποιος θέλει δεν πεθαίνει’’κι ο λόγος του μετρούσε πολύ κι ήτανε λόγος πατερικός,πατρικός….
[φωτογραφία του αγ.Παναγή +1888]
Silouanos V.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου