μια αγκαλιά που να κρατάει

μια αγκαλιά που να κρατάει

από ιλΕκτρικως γυφτΩς, Κυριακή, 3 Φεβρουαρίου 2013 στις 9:56 μ.μ. ·

Είπε κάποιος κάποτε πως οι βιογραφίες των αγίων είναι κάπως μονότονες και πως αν διαβάσεις μια δυό από αυτές, μετά διαβάζεις συνέχεια το ίδιο..

Ποιο είναι όμως αυτό το  ίδιο που εμπνέει κάθε φορά ανθρώπους να γράφουν και να ξαναγράφουν τέτοιες βιογραφίες;

μια αγκαλιά που να κρατάει---

                                     Της Υπαπαντής--[όταν η πραγματικότητα δεν αρκεί]

συναντήσεις και αποχωρισμοί, χαρές και λύπες ανοίγουνε τα χέρια μας να σφίξουμε μέσα τους κάποιον ..

Η ιστορία του Συμεών του θεοδόχου  λέει για μια αγκαλιά που κρατούσε πολύ..

 Νεαρός  ο Συμεών διάβαζε το βιβλίο του προφήτη Ησαία όταν στο σημείο που λέει πως η Παρθένος θα γεννήσει τον σωτήρα άρχισαν οι αμφιβολίες..

 Σκεφτότανε πως κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει, όταν οι σκέψεις του διακόπηκαν από κάποιον που δεν φαινότανε και που τον χαστούκισε δυνατά..

 Μετά ακούστηκε φωνή που έλεγε, πως όχι μόνο η προφητεία θα’βγαινε αληθινή, αλλά και πως ο ίδιος θα κρατούσε στην αγκαλιά του αυτόν τον σωτήρα  ..

Μετά από αυτό οι αμφιβολίες του Συμεών μεγάλωσαν παίρνοντας την μορφή μιας πρόκλησης προς τον Θεό..  περπατώντας ο Συμεών δίπλα σ’ένα ποτάμι έβγαλε το δαχτυλίδι του και πετώντας το μέσα στο νερό είπε, πως όταν θα βρισκότανε αυτό το δαχτυλίδι τότε και αυτός ο λόγος του Ησαία θα ήτανε αληθινός..

του Θεού του άρεσε που ο Συμεών  πέταξε κάτι που του ήταν πολύτιμο, και  απάντησε δυναμικά ξαναφέρνοντας το δαχτυλίδι στην  κοιλιά ενός ψαριού που είχε αγόρασει ο Συμεών από ψαράδες της περιοχής για να φάει  ..

 μαζί με το δαχτυλίδι ο Θεός έφερε στον Συμεών και κάτι άλλο ακόμα..  

 μια ιδιόμορφη αποστολή μ’ένα παράξενο τέλος..

μια αποστολή , από τις πλέον δύσκολες στους ανθρώπους-ήθελε τον Συμεών να γίνει κάποιος με σημαντικότερο έργο στην ζωή του, το να στέκεται και να περιμένει χωρίς ημερομηνίες και διευκρινίσεις  αυτόν τον σωτήρα που έγραφε ο Ησαίας ..

και τα χρόνια περνούσαν και ο Συμεών κοιτούσε μια το δαχτυλίδι που του υποσχότανε αγκαλιές και μια το  χέρι του που γερνούσε και ζάρωνε  και του θύμιζε τις παλιές του αμφιβολίες ..

και ο Συμεών έφτασε  σε βαθιά γεράματα, αιωνόβιος, κι ένα πρωί είδε μπροστά του αυτόν που η προφητεία έλεγε πως θα γεννούσε η παρθένος και που θα έσωζε τα έθνη της γης…ένα μωρό τυλιγμένο σε πάνες..

κι ο Συμεών, που όλα τα χρόνια είχε εξασκηθεί στο κοίταγμα, μπόρεσε  κοιτώντας αυτό το μωρό να δει αυτόν τον σωτήρα που έγραφε ο Ησαίας.

Κι έγινε ο Συμεών με την δύναμη του Πνεύματος του Αγίου, κάποιος που κατόρθωσε να χάσει μια  ζωή περιμένοντας μια αγκαλιά…  μια αγκαλιά που γέμισε τον Συμεών με τόσο νόημα σαν νάχε ζήσει ο Συμεών 10 ζωές μαζί..

Κι όταν αγκάλιασε αυτό το μωρό-θεό ο Συμεών ήταν τόση πολλή η ζωή σ’αυτόν που αποκάλεσε  τον εαυτό του με τον  ερωτικότερο χαρακτηρισμό που υπάρχει —δούλο---  κάποιον που δεν έχει πια δικό του εαυτό αλλά που χαρίστηκε  ολοκληρωτικά σε κάποιον άλλον..

και το μωρό αποκάλεσε τον Συμεών θεοδόχο ---άνθρωπο που κράτησε στην αγκαλιά του τον άπειρο Θεό— άνθρωπο με μια αγκαλιά παντοτινή, χωρίς τέλος.

 Αυτό το πολύ σημαντικό-ίδιο- στις βιογραφίες των αγίων  είναι πως η πραγματικότητα είτε μονότονη είτε έντονη, από μόνη της δεν αρκεί, δεν φτάνει, και πως μόνο όταν η αλήθεια φανερωθεί σαν παντοτινή αγάπη χωρίς τέλος μέσα σ’αυτήν την  πραγματικότητα, τότε δημιουργείται νόημα ζωής.

Η πραγματικότητα είναι καλή  για να μετράμε αποτυχίες επιτυχίες  αλλά δεν αρκεί γιατί η ζωή είναι μεγαλύτερη από τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες ..

Η ζωή αρχίζει όταν αποκαλυφθεί σ’εμάς όπως στον Συμεών ότι υπάρχει ένας τρόπος οι αγκαλιές  να μην τελειώσουνε ποτέ…

---ο Χριστός εν τω μέσω ημών [χαιρετισμός των ιερέων στον ασπασμό πριν το πιστεύω στην θ.λειτουργία]

‘‘πολλοί άνθρωποι δεν έχουν

και πολύ φαγητό στο τραπέζι τους,

αλλά έχουν πολλά μαχαιροπήρουνα,

όλο και κάτι πρέπει να κόβουν’’ Bob Dylan