Σ΄ευχαριστώ , Χριστέ , πολύ που βάζεις μιαν ανατολή μετά από κάθε δύση...Bερίτης.

6/26/2009

ΘΑΒΩΡ

Μόνος με το Χριστό

Βγαίνω από την βαβούρα του κόσμου αυτού και Τον ακολουθώ

Του μιλώ όπως το παιδί στον πιο καλό πατέρα.

Συζητώ όπως με φίλο πιστό

Ανεβαίνω σε όρος υψηλό.

Μεταμόρφωση δική μου στο θεϊκό του λαμπρό φως.

Μια συνάντηση μαζί Του ,σβήνει της ανίας το ζυγό.

Η θέα του Χριστού πληρότητα ατέρμονη,ανάπαυση ψυχής.

Γλυκιά φωτιά που καίει της αμαρτίας τα δεσμά.

Κάνε με Κύριε άνθρωπο προσευχής ,αγάπης και ταπείνωσης πολλής

Άνοιξε τα μάτια της ψυχής και του σώματος να σε θεωρώ

Φως εκ φωτός

Τα ιμάτια Σου πιο λαμπρά από τον ήλιο!

Εδώ να μείνω Κύριε στο όρος αυτό

Μεθύσι από το ποτό της αγάπης Σου να ζω!

1 σχόλιο:

sinodiporos είπε...

Ωραία η ανάρτησή σου Ζωή. Μας δίνεις ζωή.....

"Στα χρόνια μας ο πόνος αγιάζει τον άνθρωπο.Ο ανθρώπινος πόνος καλλιεργεί την ανθρώπινη ψυχή"