«ΤΙΣ ΕΣΤΙΝ Η ΑΛΗΘΕΙΑ»

Ο Κύριος είπε στον Πιλάτο: «Εις τούτο ελήλυθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αλήθεια».Ο Πιλάτος απάντησε με σκεπτικισμό: «Τι εστίν αλήθεια;» . Και πεπεισμένος πως δεν υπάρχει καμιά απάντηση σ’αυτό το ερώτημα, δεν περίμενε να του δώσει απάντηση ούτε ο Χριστός , αλλά εξήλθε προς τους Ιουδαίους(Ιωαν. Ιη 37-38).
Ο Πιλάτος είχε δίκιο: στο ερώτημα «ΤΙ ΕΣΤΙΝ ΑΛΗΘΕΙΑ», αν εννοείς την έσχατη αλήθεια, που αποτελεί το θεμέλιο της όλης υπάρξεως τους κόσμου, δεν υπάρχει απάντηση.
Αν όμως ο Πιλάτος , εννοώντας την Αρχιαλήθεια ή την Αυτοαλήθεια, έκανε το ερώτημα όπως πρέπει «ΤΙΣ ΕΣΤΙΝ Η ΑΛΗΘΕΙΑ»,τότε θα έπαιρνε απάντηση. Και η απάντηση θα ήταν αυτό που λίγο πιο πριν, κατά το Μυστικό δείπνο, προβλέποντας και το ερώτημα του Πιλάτου, έλεγε ο Κύριος στους αγαπημένους Του μαθητές και δι’αυτών σ’όλο τον κόσμο : »Εγώ ειμι η αλήθεια» (Ιωαν. Ιδ, ιη΄37-38).
Η επιστήμη και η φιλοσοφία θέτουν στον εαυτό τους το ερώτημα «τι εστιν αλήθεια», ενώ η γνήσια χριστιανική συνείδηση αποτείνεται προς την αλήθεια ρωτώντας «ΤΙΣ»
Οι εκπρόσωποι της επιστήμης και της φιλοσοφίας συχνά θεωρούν τους χριστιανούς ονειροπόλους χωρίς βάθος, ενώ για τον εαυτό τους έχουν τη γνώμη πως πατούν σε στέρεη βάση και γι’αυτό αυτόαποκαλούνται θετικιστές. Κατά παράδοξο τρόπο δεν αντιλαμβάνονται τον αφηρημένο χαρακτήτα που έχει το «τι» τους. Δεν καταλαβαίνουν πως η Αλήθεια , η συγκεκριμένη, η απόλυτη , μπορεί να είναι μόνο «ΤΙΣ» και σε καμιά περίπτωση «τι». Γιατί η Αλήθεια δεν είναι ένας θεωρητικός τύπος ή μια αφηρημένη ιδέα, αλλά η Αυτοζωή, το « Εγώ είμι» (Ιωαν. η΄58).
Το λογικό υποθέτει πως ,αν γνωρίσει κανείς τη ζητούμενη αλήθεια του «τι», θα κατορθώσει να γίνει κάτοχος μαγικής δυνάμεως και ελεύθερος του όντος.
Μπαίνοντας στο λαβύρινθο των λογικών αναζητήσεων στο χώρο της θρησκευτικής ζωής, ο άνθρωπος πέφτει αναπόφευκτα στη πανθεϊστική κοσμοθεωρία. Κάθε φορά που ο θεολογών νους αποτολμά να γνωρίσει την αλήθεια για το Θεό με τη δύναμη του, είτε το καταλαβαίνει είτε όχι ξαναπέφτει μοιραίως στο ίδιο λάθος, στο οποίο είναι βυθισμένε η επιστήμη με την αιτιοκρατία τους, η φιλοσοφία με τον ορθολογισμό της και ο πανθεϊσμός , στην αναζήτηση δηλαδή κα στη θεωρία της αλήθειας του «τι».
Η ΑΛΉΘΕΙΑ «τις» ΔΕΝ ΓΝΩΡΊΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΛΟΓΙΚΉ ΠΟΡΕΊΑ.Ο Θεός «Τις» γνωρίζεται μόνο με την κοινωνία υπάρξεως, δηλαδή μόνο με την αποκάλυψη με το Αγιο Πνεύμα. Αυτό υπογράμμιζε συνεχώς ο Γέροντας Σιλουανός.
Ο ίδιος ο Κύριος λέγει σχετικά τα εξής: « Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει και ο Πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ’ αυτώ ποιήσωμεν…» «Ο Παράκλητος , το Πνεύμα το άγιον , ο πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματι μου, εκείνος διδάξει υμάς πάντα (Ιωαν. ιδ΄23-26)
Η ορθόδοξη ασκητική πείρα απορρίπτει την οδό των αφηρημένων θεωριών σαν λανθασμένη. Όποιος κρατά τις σκέψεις για το Θεό στα πλαίσια της αφηρημένης θεωρίας του Αγαθού, του Ωραίου, της Αιωνιότητας, της Αγάπης, κ.τ.ο. , βρίσκεται σε απατηλή οδό. Κι επίσης όποιος απλώς και μόνο ξεφορτώνεται όλες τις εμπειρικές εικόνες και έννοιες, αυτός δεν γνώρισε ακόμη την αληθινή οδό.
Η ορθόδοξη ενόραση του Θεού δεν είναι αφηρημένη θεωρία του Αγαθού, της Αγάπης, κ.τ.λ. Δεν είναι όμως ούτε απλή απαλλαγή του νου από όλες τις εικόνες και έννοιες. Η αληθινή θεωρία δ ί ν ε τ α ι από το Θεό με το ερχομό του Θεού στην ψυχή. Τότε η ψυχή ενορά το Θεό και βλέπει πως Αυτός αγαπά, είναι αγαθός, μεγαλοπρεπής, αιώνιος , βλέπει το υπερκόσμιο και το υπερβατικό Του

Aγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, του αρχιμανδρίτου Σωφρονίου