Σ΄ευχαριστώ , Χριστέ , πολύ που βάζεις μιαν ανατολή μετά από κάθε δύση...Bερίτης.

3/15/2009

Κοινωνική αδικία και πίστη

Μια αιτία λόγω της οποίας η πίστη μέσα στους ανθρώπους υπομένει ήττα είναι η κοινωνική αδικία. Ένας άνθρωπος κοιτάζει τον ουράνιο θόλο στολισμένο με πύρινα φώτα και η πίστη του λάμπει και τον ζεσταίνει σαν φλόγα. Όταν όμως κοιτάζει και την αδικία , που πράττει ένας άνθρωπος στον άλλο η πίστη του μουδιάζει σαν φλόγα κάτω από τη νεροποντή. Κάποια κόμματα των εργατών στον κόσμο, διαμαρτυρόμενα εναντίον της άδικης μοιρασιάς του πλούτου στη γη, βρίσκουν αναγκαίο να διαμαρτύρονται και εναντίον της πίστης . Τούτη η διαμαρτυρία των εργατών ενάντια στην πίστη μέχρι ενός σημείου είναι και δικαιολογημένη τόσο όσο αναφέρεται σε διαστρεβλωμένες μορφές της πίστης, που έβαλαν τον εαυτό τους στην ταπεινή υπηρεσία του καπιταλισμού και οι οποίες στηρίζουν μια οφθαλμοφανή οικονομική αδικία ,κάτω από την οποία αναστενάζουν και πεθαίνουν χιλιάδες και εκατομμύρια ανθρώπων. Όμως αυτή η διαμαρτυρία όχι μόνο είναι αδικαιολογητη αλλά και ανόητη, επειδή μ’ αυτήν από τον καλύτερο φίλο δημιουργείται εχθρός. Ο καλύτερος φίλος των φτωχών και των καταπιεσμένων σ’αυτό τον κόσμο είναι η πίστη. Εάν οι φτωχοί και οι καταπιεσμένοι σ’αυτό τον κόσμο θέλουν να κάνουν έναν επιτυχημένο αγώνα εναντίον των καταπιεστών τους, πρέπει να το κάνουν στο όνομα του Θεού και της δικαιοσύνης του Θεού. Ένα πράγμα είναι μεγάλο και μεγαλειώδες, όταν ο Θεός είναι η βάση του. Να επικαλούνται την αδελφοσύνη και την ανθρωπιά, χωρίς να πιστεύουν στον Θεό, μπορούν μόνο εκείνοι, που είναι πλανημένοι ή εκείνοι στους οποίους δεν υπάρχει καμία συσχέτιση μεταξύ του μυαλού και της γλώσσας.Να μην πιστεύεις στη δικαιοσύνη του σύμπαντος και να ζητάς τη γήινη δικαιοσύνη είναι το ίδιο με το να μην πιστεύεις , ότι ο ήλιος μπορεί να φωτίσει τη γη και να ζητάς να τη φωτίσει μια απλή πέτρα
Η κοινωνική αδικία μας στεναχωρεί όλους και μας πονά κα μας ρίχνει σε σκοτεινές σκέψεις και κατατρώγει την αισιοδοξία μας και θολώνει το βλέμμα μας προς τον ουρανό. Και μόνο η σκέψη της κοινωνικής αδικίας, κάτω από την οποία μια ανθρώπινη ζωή υποφέρει, μπορεί να έχεια την ενέργεια του ανέμου της ερήμου, που όλα μπροστά του τα μαραζώνει. Μπροστά από τουτο τον άνεμο της ερήμου μαραζώνεται και η πίστη μας. Όμως το πράσινο χόρτο που κάτω από δρεπάνι την ώρα του θερισμού ξεραίνεται και μαυρίζει, έτσι και η πίστη μας μπροστά από το γεγονός της κοινωνικής αδικίας απλώνεται στο νεκροκρέβατο και πεθαίνει.
Γιατί εκείνος που δουλεύει να πεθάνει από την πείνα;
Γιατί η ζωή πολλών να είναι ένα παρατεταμένο μαρτύριο , ενώ η ζωή μερικών μια παρατεταμένη γιορτή; Γιατί να υποφέρει ο δίκαιος; Γιατί ο σοφός να είναι παραγκωνισμένος και ταπεινωμένος μπροστά στον ανόητο; Γιατί αυτός που πράττει το αγαθό να βιώνει αχαριστία; Γιατί ο ταπεινόφρων να ζει πάντα στη σκια του υπερηφάνου; Γιατί η ασωτία να έχει ευρείες και λαμπερές κατοικίες , ενώ η αρετή να δυσκολεύεται πάντα μέσα στα εργαστήρια των μαραγκών της Ναζαρέτ και στ στενά κελιά; Γιατί τον ήρωα να τον σπρώχνουν με τους αγκώνες τους οι φοβιτσιάρηδες πίσω ,αφού η θέση του είναι μπροστά; Γιατί όλα αυτά, εάν υπάρχει ο δίκαιος Θεός;
Κάτω από το βάρος τούτων των ερωτήσεων το ψυχικό θάρρος πολλών ξεπέφτει , και όπου δεν υπάρχει θάρρος, δεν υπάρχει ούτε πίστη. Όταν ξεπέφτει το θάρρος, ξεπέφτει και η πίστη, όταν το θάρρος πεθαίνει, πεθαίνει και η πίστη. Το θάρρος και η πίστη πάντα θάβονται στον ίδιο τάφο.

8 σχόλια:

Ζωή είπε...

Με αφορμή την καταχώρηση σχολίου ενός αθέου αναγνώστη(κραυγή απιστίας για τη δικαιοσύνη του Θεού) σε προηγούμενη μου ανάρτηση : "Ο Λογιστάκος του Φαρισαίου"Θεώρησα καλό να ανεβάσω το παραπάνω άρθρο για την κοινωνική αδικία και πίστη

Γιάννης Παππάς είπε...

O πιστός άνθρωπος δεν δίνει και πολύ σημασία στην ύλη άρα δεν τη βάζει και στόχο ζωής
του φτάνουν τα λίγα και δεν τρέχει να κολακέψει κανένα για να τον ανεβάσει σε ψηλότερη θέση και να τα κονομήσει πράγματα που κάνουν οι χλιαροι και οι άπιστοι
και γι αυτό πάντα μπορεί να περνούν καλύτερα από υλικά αγαθά
τώρα για πνευματικά και για το άν ζουν ευτυχισμένοι δεν ξέρω
η ευτυχία και η σωτηρία δεν μετριέται με ευρώ και πλούτη
ο κάθε ένας ζει τον κόσμο του και γι αυτόν θα κριθεί
χαρισμά τους ο κόσμος τους
να τον χαίρονται μαζί με τα πλούτη τους .

καλή σου νύχτα

mnisikakos είπε...

Γιατί εκείνος που δουλεύει να πεθάνει από την πείνα;
Γιατί η ζωή πολλών να είναι ένα παρατεταμένο μαρτύριο , ενώ η ζωή μερικών μια παρατεταμένη γιορτή; Γιατί να υποφέρει ο δίκαιος; Γιατί ο σοφός να είναι παραγκωνισμένος και ταπεινωμένος μπροστά στον ανόητο; Γιατί αυτός που πράττει το αγαθό να βιώνει αχαριστία; Γιατί ο ταπεινόφρων να ζει πάντα στη σκια του υπερηφάνου; Γιατί η ασωτία να έχει ευρείες και λαμπερές κατοικίες , ενώ η αρετή να δυσκολεύεται πάντα μέσα στα εργαστήρια των μαραγκών της Ναζαρέτ και στ στενά κελιά; Γιατί τον ήρωα να τον σπρώχνουν με τους αγκώνες τους οι φοβιτσιάρηδες πίσω ,αφού η θέση του είναι μπροστά; Γιατί όλα αυτά, εάν υπάρχει ο δίκαιος Θεός;---------τη δική σου απάντηση θα ήθελα να ξέρω, διότι δε νομίζω να μάθω του Θεού ποτέ.

Ζωή είπε...

Aγαπητή Blogger Ο/Η mnisikakos ,αυτές οι σκέψεις αντιπροσωπευούν τον απαισιόδοξο άνθρωπο που απατάται από το φαινόμενο ότι ο άδικος άνθρωπος θα είναι πετυχημένος και θα υπερέχει του δίκαιου και του καλού .Αυτές είναι αρνητικές σκέψεις που σκοπό έχουν να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην απελπισία ,στην απραγία,(κατάθλιψη)έτσι ώστε να σταμάτησει τις προσπάθειες για την επίτευξη υψηλών στόχων .Είναι πρόσκαιρο και φαινομενικό ότι αυτοί έχουν ευτυχία.Αντίθετα τον ταπεινό και δίκαιο άνθρωπο τον δίνει πολλές ευλογίες ο Θεός.Και επίσης μη ξεχνάμε το λόγο ο υψών εαυτόν ταπεινωθησεται ,και ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται.
Τώρα βέβαια αν κάποιοι άνθρωποι δουλευουν και δε χορταίνουν ψωμί ,αυτό οφείλεται στην δική μας αποστασία από το νόμο της αγάπης του Θεού και στην εκμετάλλευση και αδικία από τον άλλο άνθρωπο . Τa δικά μας λάθη ,τα ανθρώπινα λάθη ας αποχτήσουμε την υπευθυνότητα να τα αναλαμβάνουμε,και να μην τα ρίχνουμε στους άλλους και πολύ περισσότερο στο Θεό .
Αν ειχαμε μνήμη θανάτου και της δευτέρας παρουσίας και Κρίσεως του Κυρίου ,νομίζω θα ήταν τα πράγματα στην ανθρωπότητα πολύ καλύτερα.
Ο Θεός αργεί ,αλλά δεν ξεχνά!

Ανώνυμος είπε...

Γιατί όλα αυτά ,εαν υπάρχει ο δίκαιος Θεός;
Μόνο αν γίνεις και εσύ φτωχός θα καταλάβεις τι εισπράττει ο φτωχός από το Θεό.Με αυτή τη φιλοσοφία θα έπρεπε ο κάθε πλούσιος να δοξολογεί το Θεό και κάθε φτωχός να το καταριέται.Δε συμβαίνει όμως αυτό. Μήπως οι φτωχοί έχουν χαμηλή νοημοσύνη;
Κ.Μ.

mnisikakos είπε...

και εγώ αυτό ελπίζω.. να μην ξεχνά

mnisikakos είπε...

βέβαια αυτός που παθαίνει π.χ. καρκίνο 30 ετών και αφήνει πίσω του δύο παιδια δε μπορώ να καταλάβω τι έκανε αυτός για να το αξίζει-να το προκαλέσει-για να έχει την ευθύνη...και πάλι ο θεός δε βλέπει μερικές φορές..

Ζωή είπε...

Aπό τη στιγμή που ο άνθρωπος βγήκε από τον Παράδεισο ,μετά την παρακοή της πρώτης εντολής του Θεού(δηλ. το ότι έφαγε τον απαγορευμένο καρπό),ο άνθρωπος έχασε την σχέση που έίχε με το Θεό, στη φυση του ανθρώπου μπήκε η φθορά ,η αρρώστια, η κακία ,οι φόνοι , η διαφθορά και τέλος ο θάνατος.Ενώ λοιπόν στον παράδεισο ο άνθρωπος ήταν φτιαγμένος να ζει χωρίς όλες αυτές τις συνέπειες της αποστασίας του , μετά την έξοδο του απο αυτόν ,η ανθρωπότητα υποφέρει από όλα τα παραπάνω.Ο καρπός της γνώσεως που έφαγε τον έφερε αντιμέτωπο με τις αρρώστιες και τον θάνατο.Ο ανθρωπος δεν ήταν φτιαγμένος για να αρρωσταίνει ,και για να πεθαίνει.Τώρα όμως και αρρωσταίνουμε και όλοι πεθαίνουμε .

"Στα χρόνια μας ο πόνος αγιάζει τον άνθρωπο.Ο ανθρώπινος πόνος καλλιεργεί την ανθρώπινη ψυχή"