Αργά βαδίζει ο Χριστός

O Χριστός βαδίζει αργά μέσα στην ιστορία. Αργά σαν βαθύ ποτάμι, που κάποιο παιδί θα το νόμιζε ακίνητο, αλλά που ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να του φτιάξει φράγμα, Αργά σαν σιτάρι, που σπέρνεις το φθινόπωρο και το χειμώνα νομίζεις ότι είναι νεκρό. Ακόμα δεν ήρθε η άνοιξη για το σπόρο του Χριστού.
Ο δρόμος Του είναι δύσκολος. Γ’ιαυτό βαδίζει αργά. Πορέυεται μέσα από λακκούβες αίματος, μέσα από το σκοτάδι των αμαρτιών, και μέσα από τα αγκάθια των ληστών. Είναι στενός ο δρς Του και πολλοί πεσμένοι αμαρτωλοί βρίσκονται στον γκρεμό και στις δύο πλευρές του δρόμου Του. Εκείνος πρέπει να σκύβει και στις δύο πλευρές του δρόμου Του. Εκείνος , να τους σηκώνει και να τους τραβά πίσω Του και να περπατά προς τα μπρος. Γι’αυτό βαδίζει αργά.
Βαδίζει αργά, γιατί το πλήρωμα Του είναι μακριά. Το πλήρωμα Του εκτείνεται στα πέρατα της ιστορίας και η θέση Του είναι στα έσχατα….
Από το βιβλιο "Αργά βαδίζει ο Χριστός" του σύγχρονου Σέρβου άγιου Επισκόπου Nικολάου Βελιμιροβιτσ(εν πλω)