Σ΄ευχαριστώ , Χριστέ , πολύ που βάζεις μιαν ανατολή μετά από κάθε δύση...Bερίτης.

1/29/2012

Figure de la merde----------------------------------της Χαναναίας

Figure de la merde----------------------------------της Χαναναίας

από τον ιλΕκτρικως γυφτΩς, Κυριακή, 29 Ιανουάριος 2012 στις 7:08 π.μ.
Figure de la merde----------------------------------της Χαναναίας


Μία γυναίκα Χαναναία πλησιάζοντας τον Χριστό μεταλλάσσεται σε σκύλο …  επιμένοντας να πλησιάσει τον Χριστό  αυτός την περιφρονεί γυρνώντας την πλάτη, πατώντας την σκληρά την διώχνει ονομάζοντας την σκυλί..
 αυτή αποδέχεται αυτόν τον τίτλο συνεχίζοντας ακόμα κι έτσι να Τον ζητά..
 τότε ο Χριστός κοιτώντας αυτήν την μεγάλη και ελεύθερη αγάπη της, της λέει λόγια που δεν τα είπε ούτε στους μαθητές του---‘ας γίνει όπως εσύ θέλεις’ δείχνοντας ότι κέρδισε την ισοτιμία με Αυτόν
γιατί όταν και η παραμικρή  καλή εικόνα που θα μπορούσε να έχει η γυναίκα αυτή πατιέται τσαλακώνεται κι εξαφανίζεται τότε εμφανίζεται αυτή η γυναίκα αληθινά κυρίαρχη-κυρία, ότι μπορεί να έχει ότι θέλει και όπως θέλει;
Αν  η Χαναναία και ο κάθε άνθρωπος είναι εικόνα θεού τι είναι αυτή η εικόνα  που πατιέται και χτυπιέται εδώ;

Αυτές τις μέρες στις οθόνες των ανθρώπων εμφανίστηκε ένας υπουργός μιας ξένης χώρας δεμένος πάνω από μια γέφυρα να πηδάει στο κενό κάνοντας bungee jumping για να αποκαταστήσει έτσι την κακή εικόνα των προηγούμενων ημερών όταν οι οθόνες έδειξαν στο ίδιο μέρος ένα ατύχημα με μια γυναίκα που κατά την διάρκεια παρόμοιας βουτιάς κόπηκε ο ιμάντας και αυτή προσγειώθηκε τραυματισμένη στα νερά του ποταμού
Δεν ξέρουμε αν και κατά πόσο αποκαταστάθηκε εκεί από τον υπουργό η πρώτη καλή εικόνα, ξέρουμε όμως σίγουρα ότι η καλή εικόνα είναι  κάτι τόσο σημαντικό στους ανθρώπους που μπορεί να εξουσιάζει την αλήθεια, να αλλάζει την αλήθεια, ακόμα και να την καταργεί  ..
Το bungee jumping από μόνο του -χωρίς το γεγονός αυτό-  είναι ένα καλό δείγμα αυτής της νοοτροπίας όπου μια καλή εικόνα αναπληρώνει το αληθινό και την ζωή και μάλιστα  στην πιο δυνατή και χαρακτηριστική  έκφραση της ζωής : το ρίσκο
Άνθρωποι πηδούνε από ψηλά στο κενό τάχα απροστάτευτοι, δεμένοι όμως με λουριά που υποτίθεται ότι τους εξασφαλίζουν την συμμετοχή σε ένα αληθινό ρίσκο συγχρόνως με μια αληθινή ασφάλεια---δύο αντίθετα νοήματα μαζί  που στην πραγματικότητα το ένα αναιρεί το άλλο αφήνοντας στο τέλος τους ανθρώπους να ζούνε μέσα σε μια καλή και δυνατή εικόνα που υποκαθιστά την αληθινή ζωή το αληθινό ρίσκο της αγάπης που βουτάει χωρίς ιμάντες
 το να γίνουν οι άνθρωποι υπηρέτες της καλής τους εικόνας έχει τώρα προχωρήσει πολύ πιο πέρα
Τώρα η κυριαρχία της καλής εικόνας δεν γίνεται- όπως πριν- εν γνώσει του ανθρώπου που έσκυβε το κεφάλι του σε μια απαίτηση του καθρέφτη  να φανεί ηθικός, κοινωνικός αγωνιστής κτλ
 Τώρα, καλή εικόνα  είναι αυτόματα κάθε εικόνα που απλώς επισημοποιείται σε κάποιον καθρέφτη ή κοινοποιείται σε κάποια οθόνη ή σε κάποιο έντυπο χωρίς ποτέ να ενδιαφέρει –όπως και στην κλασική καλή εικόνα-η συνάντηση με το περιεχόμενο της ποιο είναι.. μια εντύπωση για λίγα λεπτά που μετά σβήνει
Η εικόνα τώρα  κατήργησε το αντικείμενο που εικονίζει  γιατί η εικόνα προηγείται και δυναμικά και χρονικά πια του αντικειμένου..
το αντικείμενο τώρα είναι πρώτα ιδωμένο σαν εικόνα [υπέρηχος εμβρύου κτλ] και μετά ακολουθεί κι ότι έχει απομείνει από το ίδιο

ο άνθρωπος ως εικόνα θεού είναι ακριβώς το αντίθετο της καλής εικόνας…ο άνθρωπος γίνεται εικόνα του θεού όταν σαν τον θεό αδειάζει από το δικό του εαυτό από τις καλές του εικόνες ,για να κάνει κέντρο του τον αγαπώμενο..
τότε ο άνθρωπος ελευθερώνεται από οποιαδήποτε προϋπάρχουσα καλή εικόνα που απαιτεί από αυτόν να παίξει τον ρόλο της
ένας τέτοιος άνθρωπος- σκύλος  χωρίς ‘εαυτό’ μπορεί τότε να κάνει σαν την Χαναναία όπως αυτός θέλει, ακόμη και  να μαλώνει τότε τον θεό σαν μικρό σκυλάκι κι ο θεός να τον ακούει



ο παπά-Στάθης
ο παπά-Στάθης  ζούσε την δεκαετία του 80 με την οικογένεια του κάπου έξω από την Καβάλα
ο παπα-Στάθης  είχε την πόρτα του ανοιχτή στους ανθρώπους γιατί τα βράδια του τα περνούσε ξαγρυπνώντας ανοίγοντας  ο ίδιος τις  πόρτες του ουρανού
ο παπα-Στάθης θεωρούσε τον εαυτό του άσωτο και τον θεό  αληθινό πατέρα  γι’αυτό  και ήξερε καμιά φορά να του παραπονιέται και να τον μαλώνει
σε άτεκνο ζευγάρι που ζήτησε βοήθεια τους σύστησε έναν τρόπο νηστείας και προσευχής και με βεβαιότητα τους είπε πως όταν ξαναέρθουνε θάναι η γυναίκα έγκυος
και πέρασαν τρεις μήνες και ξαναήρθανε σ’αυτόν και έγκυος δεν ήτανε
τότε τους είπε άλλον τρόπο, άλλη προσευχή και σίγουρος για το αποτέλεσμα τους αποχαιρέτισε
και πέρασαν οι μήνες και ήρθαν πάλι μ’αδεια χέρια, δεν ήταν πάλι έγκυος
σαν τα’ακουσε αυτό ο παπα-Στάθης  κοίταξε πάνω κι είπε: περίεργο ή εγώ άλλαξα ή Αυτός…. Ζήτησε μετά την άδεια του ζευγαριού να αποτραβηχτεί για λίγο στο διπλανό δωμάτιο
σε λίγο μες την ησυχία ο παπα-Στάθης έβγαλε φωνές θυμωμένες, κραυγές που κάποιον μάλωνε εκεί στο διπλανό δωμάτιο
ο παπα-Στάθης μάλωνε τον θεό ρωτώντας σαν σε μικρό παιδί που έκανε ζημιά: γιατί δεν τους δίνεις παιδί; να τους δώσεις παιδί ακούς;… μετά οι φωνές σταμάτησαν και ήρθε ήρεμος και χαρούμενος  λέγοντας ότι τώρα θα γινότανε και να πάνε στο καλό..
μετά τρεις μήνες ήρθαν ξανά και η γυναίκα ήταν έγκυος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

"Στα χρόνια μας ο πόνος αγιάζει τον άνθρωπο.Ο ανθρώπινος πόνος καλλιεργεί την ανθρώπινη ψυχή"