Σ΄ευχαριστώ , Χριστέ , πολύ που βάζεις μιαν ανατολή μετά από κάθε δύση...Bερίτης.

11/02/2010

ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΜΕ ΘΕΑ--- Ο ΠΑΤΗΡ ΑΒΡΑΑΜ-----------[kυριακη του πλούσιου και του φτωχου Λάζαρου]

ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΜΕ ΘΕΑ--- Ο ΠΑΤΗΡ ΑΒΡΑΑΜ-----------[kυριακη του πλούσιου και του φτωχου Λάζαρου]




‘’Πάτερ 'Αβραάμ, ελέησόν με και πέμψον Λάζαρον, ίνα βάψη το άκρον του δακτύλου αυτού ύδατος και καταψύξη την γλώσσάν μου, ότι οδυνώμαι εν τη φλογί ταύτη.



Είπε δε 'Αβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ότι….’’







‘Το θεαμα-τωρα-είναι ο φρουρος του υπνου μιας κοινωνιας με μοναδικη της επιθυμια να κοιμαται’ [Γκυ Ντεμπορ]







‘..Στην βιολογικη οικογενεια,στις πρωιμες φασεις των μητρικων λειτουργιων,υπαρχει μια ενστικτικη συμπεριφορα, και αντιθετα, στο αισθημα της πατροτητας,υπαρχει μια πολιτισμικη διασταση που κυριαρχει πανω στην βιολογικη σε τετοιο βαθμο που την υποκαθιστα τελειως όπως στην υιοθεσια’ [Ζακ Λακαν]







Ο ΠΑΤΗΡ ΑΒΡΑΑΜ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΠΕΤΑΧΤΗΚΕ AΠΟ ΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΤΟΥ..ΦΩΝΕΣ ΠΟΥ ΕΣΚΙΖΑΝ ΤΟΝ ΑΕΡΑ ΚΑΛΩΝΤΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΚΑΝΑΝΕ ΝΑ ΒΓΕΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΕΞΩ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΣΠΡΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ..



ΜΑΚΡΙΑ, ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ, Σ’ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΜΑΥΡΕΣ ΦΛΟΓΕΣ ΚΑΤΑΠΙΝΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΙΣΟΖΩΝΤΑΝΟΣ ΜΙΣΟΠΕΘΑΜΕΝΟΣ ΚΟΥΝΟΥΣΕ Μ’ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΟΝΤΑΣ ΔΥΝΑΤΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ…………



‘ΠΑΤΕΡ ΑΒΡΑΑΜ,ΛΙΓΟ ΝΕΡΟ..ΛΙΓΕΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΜΟΝΟ.. ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ ΜΟΝΟ…ΛΙΩΝΩ KAI ΥΠΟΦΕΡΩ ΜΕΣΑ Σ’ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΛΟΓΑ’



Ο ΠΑΤΗΡ ΑΒΡΑΑΜ ΣΤΕΚΟΤΑΝ ΚΙ ΑΚΟΥΓΕ, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΓΙΑ ΚΑΜΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΝΕΡΟ..ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΟΥΣΕ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΥΡΕΣ ΦΛΟΓΕΣ, ΑΥΤΟ ΜΕΤΑΚΙΝΙΟΤΑΝΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΤΑΝΕ ..ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΣΚΟΤΑΔΙ, ΕΝΑ ΧΑΣΜΑ ΑΝΟΙΓΟΤΑΝΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΕ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ..



ΕΤΣΙ, ΠΑΝΤΑ ΑΚΙΝΗΤΟΣ ΣΤΕΚΟΤΑΝ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΚΟΥΓΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΤΑΝ AΠΟ ΜΑΚΡΙΑ, ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΠΟΥ ΚΟΥΝΟΥΣΑΝΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ..



ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΑΚΙΝΗΤΟΣ ΧΡΟΝΙΑ ΕΚΕΙ, ΧΙΛΙΕΤΙΕΣ ΕΚΕΙ , ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ.. ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΗΤΑΝΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΙ Σ’ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΚΑΙΓΟΤΑΝΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ-‘ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ’







ΚΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΑΥΤΟ ΕΓΙΝΕ ΓΝΩΣΤΟ ΕΚΕΙ..ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΙΣΟΖΩΝΤΑΝΟΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΕΡΟΣ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΟΝΤΑΙ ΕΚΕΙ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ



ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΣΧΗΜΑΤΙΣΤΗΚΕ ΜΙΑ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΣΕΙΡΑ, ΑΠΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Ο ΕΝΑΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝΕ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΜΑΓΙΚΗ ΛΕΞΗ…ΧΙΛΙΑΔΕΣ ANΘΡΩΠΟΙ ΣΤΡΙΜΩΓΜΕΝΟΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΥΝΕ ΠΩΣ ΣΤΕΚΟΤΑΝΕ ΕΚΕΙ ΑΚΙΝΗΤΟΣ, ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΜΗΧΑΝΟΣ ΤΟΥΣ ΚΟΙΤΟΥΣΕ NA KAIΓΟΝΤΑΙ ΕΚΕΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΕΡΟΣ..ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΤΙΜΩΓΜΕΝΟΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝΕ ΠΩΣ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΕ-- ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ







ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΑΝ ΔΥΝΑΤΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΥΠΑ ΠΟΥ ΑΜΗΧΑΝΗ ΥΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ-‘ ΠΑΤΕΡΑ’







ΠΑΤΕΡ ΑΒΡΑΑΜ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

"Στα χρόνια μας ο πόνος αγιάζει τον άνθρωπο.Ο ανθρώπινος πόνος καλλιεργεί την ανθρώπινη ψυχή"