Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΑΤΙΕΤΑΙ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟ

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΑΤΙΕΤΑΙ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟ

ΗΤΑΝΕ ΤΩΡΑ ΕΚΕΙ Ο ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ, Ο ΔΟΚΙΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΩΝ ΓΚΡΙΖΩΝ ΒΡΑΧΩΝ ΠΟΥ ΣΚΑΝΕ ΔΥΝΑΤΑ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ….. ΚΑΙ ΗΤΑΝΕ ΚΑΠΟΤΕ ΕΚΕΙ ΚΙ Ο ΓΕΡΟ-ΠΕΤΡΟΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΔΥΝΑΤΑ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΑΚΗ ΚΑΙ ΠΟΥ ΣΤΑ 87 ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΧΕ ΣΑΛΠΑΡΕΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.. ΚΑΙ Ο ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ ΠΗΓΑΙΝΕ ΚΑΘΕ ΤΟΣΟ ΚΑΙ ΤΡΙΓΥΡΙΖΕ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΕΝΑΝ ΑΣΠΡΟ ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΟΝΟΜΑΖΑΝΕ ΟΣΤΕΟΦΥΛΑΚΙΟ ΚΑΙ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΕΜΠΑΙΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΕΙΧΕ ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ ΜΥΡΙΖΕ ΜΟΥΧΛΑ ΚΑΙ ΚΑΜΜΕΝΟ ΛΑΔΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΣΕ ΛΙΓΟ ΕΒΛΕΠΕΣ ΝΑ ΠΕΡΙΣΤΟΙΧΙΖΕΣΑΙ ΑΠΟ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΓΚΡΙΖΕΣ ΜΠΑΛΕΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΕΤΑ ΕΒΛΕΠΕΣ ΟΤΙ ΗΤΑΝΕ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΚΕΦΑΛΕΣ ΝΕΚΡΩΝ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΕΚΕΙ

ΕΚΕΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΤΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΑ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΔΟΚΙΜΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΟΝΗΣ ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΠΟΛΥ..ΤΗΝ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟ-ΠΕΤΡΟΥ ΤΟΥ ΠΟΡΤΑΡΗ

ΜΕΡΙΚΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΟΤΕ ΑΣΤΕΙΕΥΟΤΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΕΓΑΝΕ ΠΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΙ ΟΤΙ Ο ΓΕΡΟ-ΠΕΤΡΟΣ ΤΟΤΕ ΘΑ ΦΑΝΕΡΩΝΟΤΑΝΕ..ΟΤΙ ΘΑ ΣΗΚΩΝΟΤΑΝΕ ΤΟΤΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΨΗΛΑ, ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΑΠ’ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΕΤΑ,Η ΚΑΡΑ,ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΘΑ ΤΟΝ ΚΟΙΤΟΥΣΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΕ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ

ΚΙ Ο ΔΟΚΙΜΟΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕ…..

ΗΡΘΕ Η ΝΗΣΤΕΙΑ Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΤΡΕΛΑ ΧΤΥΠΟΥΣΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΠΛΗΣΙΑΖΕ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΘΑ ΒΛΕΠΕ ΞΑΝΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΣΕ

ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΦΤΑΝΕΙ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟΥΣ ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΚΚΙΝΟ ΝΑΟ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΝ…………….ΟΤΑΝ ΣΕ ΛΙΓΟ ΜΠΑΙΝΕΙ Ο ΔΟΚΙΜΟΣ Ο ΜΙΧΑΗΛ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΣΑΝ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΘΗΣΑΥΡΟ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ, ΜΙΑ ΑΣΠΡΗ ΠΕΤΣΕΤΑ..

ΣΟΥΣΟΥΡΟ,ΑΝΑΚΑΤΩΜΑ ΦΩΝΕΣ ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ ΤΟΤΕ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ…Ο ΓΕΡΟ-ΑΓΛΑΙΟΣ ΚΙ Ο ΓΕΡΟ-ΝΗΦΩΝΑΣ ΠΟΥ ΤΑ ΕΝΝΕΝΗΝΤΑ ΚΟΝΤΕΥΑΝ,ΦΩΝΑΖΑΝΕ ΠΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΕΤΣΕΤΑ ΗΤΑΝΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΓΕΡΟ-ΠΕΤΡΟΥ ΤΟΥ ΠΟΡΤΑΡΗ..

ΕΙΧΕ ΔΕΞΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΩ ΣΙΑΓΟΝΑ ΤΗΝ ΓΕΦΥΡΑ ΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΧΡΥΣΑ ΔΟΝΤΙΑ. ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ, ΔΕΞΙΑ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΠ’ΤΟ ΑΥΤΙ, ΕΙΧΕ ΤΟ ΤΡΑΥΜΑ,ΤΟ ΚΑΤΑΓΜΑ ΠΟΥ ΤΟ ΘΥΜΟΤΑΝ Ο ΓΕΡΟ-ΝΗΦΩΝAΣ ΟΤΑΝ ΠΡΙΝ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΑΚΙΑ ΔΟΚΙΜΟΙ ΒΓΑΖΑΝΕ ΜΑΖΙ ΤΟ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΤΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ,ΚΙ ΕΙΧΕ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΤΟΤΕ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΦΤΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΕΞΩΠΟΡΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΠΑΝΩ ΔΕΞΙΑ ΕΙΧΕ ΠΟΛΥ ΜΑΤΩΣΕΙ ΤΟΤΕ

‘Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΝΙΚΙΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ MATΩΜΑ,ΜΕ ΘΑΝΑΤΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΑΝΙΑΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΚΟΡΜΙΟΥ ΚΙ ΟΧΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΜΙΑΣ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΑΕΡΙΝΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ..ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΚΟΡΜΙΟΥ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΚΟΙΤΟΥΣΑΜΕ ΜΕ ΑΓΑΠΗ..ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΟΙΤΟΥΣΕ ΚΙ ΑΥΤΟ’

                     π.Σιλουανός