Από τον εσπερινό του Σαββάτου της Τυρινής

Εξεβλήθη Αδάμ του Παραδείσου, δια της βρώσεως. διο και καθεζόμενος απέναντι τούτου, ωδύρετο ολολύζων, ελεεινή τη φωνή, και έλεγεν. Οίμοι, τι πέπονθα ο τάλας. εγώ! μίαν εντολήν παρέβην την του Δεσπότου, και των αγαθών παντοίων εστέρημαι.Παράδεισε αγιώτατε, ο δι' εμέ πεφυτευμένος, και δια την Εύαν κεκλεισμένος, ικέτευε τω σε ποιήσαντι, καμέ πλάσαντι, όπως των σων ανθέων πλησθήσωμαι. Διό και προς αυτόν ο Σωτήρ. Το εμόν πλάσμα ου θέλω απολέσθαι, αλλά βούλομαι τούτο σώζεσθαι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν. ότι τον ερχόμενον προς με ,ου μη εκβάλω έξω.