Καταστροφολογία-Ριμάτα 2 ( ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ), του π.Νικ.Παπαγεωργίου

Συνεχεια του ριμάτα-καταστροφολογία 1
ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Θεέ μου,αυτά που άκουσα διάψευση δε θέλουν,
αληθινά και πιστευτά πάντα αυτά θα μένουν,
και οι Γραφές μας ιστορούν τα άγια τα πάθη
κι η ιστορία έγρααψε για των εχθρών τα λάθη.
Μ'αυτά ανήκουν μακριά και πέρασαν αιωνες,
καθοδηγούνε το λαό, και με αδειανό μυαλό
Και δεν τους νοιάζει αν χαθεί το πλήρωμα και η γη,
Και ίσως η γη ερημωθεί και αδειανεί γενεί,
Τώρα να τη γλιτώσεις σπέυσε και δράσε με πυγμή.
ΘΕΟΣ
Ω άνθρωπε, αδημονείς και σπεύδεις να δηλώσεις,
τη σωτηρία απαιτείς και θέλεις να αξιώσεις
να σπεύσω τάχιστα εγώ να σας ελευθερώσω,
γιατί είμαι υπόχρεος και πρέπει να σας σώσω.
Αλλά , προσέξατε ποτέ χωμάτινα αγγεία ,
αν με λατρεύετε σωστά με καθαρή καρδιά,
αν εφαρμόζετε σωστά τις θείες μου εντολές,
ακροατές του λόγου και όχι εκτελεστές.
Πολλές φορές προσεύχεστε και λυτρωμό ζητείτε
Όταν ο κίνδυνος χτυπά, λέτε πως μ’ενθυμήστε.
Και ικεσίες κάνετε, με προσευχές ζητείτε
Βοήθεια να λάβετε, ανάπαυση να βρείτε.
Κι όταν ο κίνδυνος περνά και έρχεται γαλήνη,
Στης αμαρτίας την οδό γυρνάτε με βιασύνη.
Κι ο νους σας γρήγορά πετά σε ηδονές και τέρψεις
Και το κακό εργάζεσθε μ’αισθήματα και σκέψεις.
Το νου σας εξερεύνησα και την καρδιά σας είδα,
Κακολογούνε το φτωχό, τον δίκαιο χλευάζουν
Και δικαιώνουν εαυτούς και το Θεό πειράζουν.
Κι όταν στη γη ρίχνω ματιές στα έργα των ανθρώπων,
Στρέφω το πρόσωπο αλλού με θλίψη και με πόνο.
Γιατί οι άνθρωποι παντού θεριέψανε και μοιάζουν
Τα αιμοβόρα του βουνού με στόματα που στάζουν
Το αίμα των ανίσχυρων και φρόνιμων ανθρώπων,
Που υποκύπτουν άφωνα στη βία των αρχόντων.
Η γη μολύνθηκε παντού και βάφηκε με αίμα,
Κι άνεβηκε στον ουρανό πόνου φωνή σε μένα,
Και ζήτησε εκδίκηση να λάβω κάποια ώρα,
Να τιμωρήσω τους κακούς και πονηρούς, που τώρα
Λυμαίνονται τα πρόβατα και τον ποιμένα βρίζουν
Και οι καρδιές τους πάλλονται και από κακία σφύζουν.
Οι άνθρωποι απόβαλαν αισθήματα και λύπη,
Συνείδηση δεν έχουνε και φέρανε τη φρίκη,
Με τους πολέμους ζήτησαν το δίκιο τους να βρούνε
και έτσι αλληλοσφάζονται κι εκδίκηση ζητούνε.
Και οι δυνάστες του λαού με δόλο και απάτη
την εξουσία έλαβαν και σ’του λαού τα πλάτη
βαριά φορτία έβαλαν και πήραν απ’το στόμα
την τελευταία του μπουκιά και την ανάσα ακόμα.
Την αμαρτία ξέχασαν κι αναζητούν τον πλούτο
και νόμισαν πως η ζωή βασίζεται σε τούτον.
διδασκαλίες ψεύτικες κι εντάλματα ανθρώπων,
συσσώρευσαν ανόητα, χωρίς ντροπή να νιώθουν,
και έτσι ο κόσμος δέχτηκε χωρίς τους λογισμούς,
αιχμάλωτος να γίνεται και δούλος στους πονηρούς
ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Κύριε , είμαστε ατελείς, δούλοι της αμαρτίας,
ολοι εργάτες του κακού, βίας και αδικίας.
Αλλά Εσύ , μας συγχωρείς όσο εμείς κι αν φταίμε
και συγκινείσαι και ξεχνάς ό,τι εμείς και αν λέμε.
Και πάντα ξέρω , Κύριε , πως Εσύ μακροθυμείς,
και ότι πολύ ανέχεσαι εμάς τους δυστυχείς,
γι’αυτό στο αίμα του Χριστού ,στο Γολγοθά υψηλά,
τα ενδύματα μας έπλυνες και τα έκανες λευκά.
ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Είναι αλήθεια, πως πονώ και θλίβομαι βαθιά
για τα αμαρτήματα πολλών και την κενή καρδιά,
Και άνθρωπο σ’όλη τη γη δε βρήκα ούτε ένα
να εκτελεί το νόμο μου, να σεβεται εμένα.
Κι όσοι μιλούν και ευλογούν το θείο όνομα μου
Και ισχυρίζονται πολύ πως βρίσκονται κοντά μου,
Υποκριτές και πονηροί, αμαρτωλοί και ψεύτες
Τους βρίσκω όλους στην καρδιά και πιο πολύ εμπαίκτες.
Είναι αλήθεια, πως Εγώ , ξεχνώ και συγχωρώ,
Όταν εξετάζω την καρδιά και κάθε σωθικό,
Και βλέπω τη μετάνοια με έμπρακτα τα έργα
Και την καρδιά να ‘ναι αγνή και καθαρά τα χέρια.
Αλλά ουδόλως συγχωρώ εκείνον που νομίζει,
Πως τον Θεό τον ξεγελά και θέλει να ξεφύγει
Από το βλέμμα μου ενώ την αμαρτία πράττει
Με την κακή συνείδηση και μέσο την απάτη.