ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ --------κυριακη της σαμαρειτισας

ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ --------κυριακη της σαμαρειτισας
Κοινοποίηση
Σάββατο, 16 Μαΐου 2009 στις 7:57 μ.μ.
ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ

Τι ειναι σημαντικωτερο το νερο η η διψα? Γιατι στην συναντηση της με τον Χριστο η σαμαρειτισα παραταει την σταμνα που θα γεμιζε νερο, διπλα στο πηγαδι, και φευγει πισω στο μερος που εμενε? Τι σημαινει αυτή η εγκαταλειψη του νερου? Τι είναι αυτό που εγινε πιο πριν και που τωρα ουτε αυτή διψαει πια,αλλα ουτε και ο Χριστος που πεινουσε δεν πειναει πια?’ Καποτε οι ανθρωποι συνεπαρμενοι από καποιο μεγαλο σκοπο πολύ σημαντικο για την ζωη τους, μπορουνε να στερηθουνε καποια πολύ σημαντικα και απαραιτητα γιαυτους,το νερο ,την τροφη, την υγεια τους,καποτε ισως και την ιδια τους τη ζωη………..Χιλιαδες τετοιοι ανθρωποι ζησανε με ένα οραμα-αληθειας πανω στην γη,κανοντας αλλοι από αυτους τον πλανητη μας ομορφοτερο κι αλλοι όχι……..Αραγε και εδώ τωρα προκειται περι αυτου?? Οχι,εδώ η εγκαταλειψη του νερου και του φαγητου δεν είναι αρνηση του νερου και του φαγητου ,αλλα ειναι αρνηση του κλειστου- εγωιστικου τροπου ζωης..ειναι μια ορμη για βαθυτερη κοινωνια του Χριστου με την σαμαρειτισα και όχι μια περιφρονητικη αποφυγη του νερου και του φαγητου δηλαδη αποφυγη του κοσμου χαριν μιας ‘υψηλοτερης’ ζωης.Ο κοσμος, η φυση,οι τροφες,ο πολιτισμος,η μουσικη,ο ερωτας μπορουνε όλα να παρουνε μερος στην απειροτητα του θεου,αλλωστε γιαυτο εδωσε την ζωη του ο Χριστος ‘υπερ της του κοσμου ζωης’… Αυτό που συμβαινει είναι ότι τωρα γιαυτους σημαντικωτερος από την επιβιωση τους είναι αυτος με τον οποιον συνομιλουνε..αυτος που μοιραζεται τωρα μαζι τους τον λογο… Η αρνηση της τροφης συμβαινει γιατι είναι τωρα ο άλλος πιο σημαντικος από την διψα κ την πεινα τους.Ο άλλος είναι που εχει τωρα την απολυτη προτεραιοτητα ακομη πανω και από την επιβιωση! Το νερο και το ψωμι της σαμαρειτισας τωρα είναι ο Χριστος που σαν λογος μπηκε μεσα της,και το νερο και το φαγητο του Χριστου είναι η σαμαρειτισα που σαν λογος μπηκε μεσα του! Εδω λογος δεν είναι η χρησιμη μορφη επικοινωνιας όπως συμβαινει και στα ζωα, ουτε ειναι μια πληροφορηση που μας μαθαινει κατι, ουτε βεβαια είναι μια θρησκευτικη ομιλια,αλλα λογος ειναι η αποκαλυψη του αλλου μεσα μας, μεσα από ένα καινουριο μοναδικο τροπο! Τον Θεο όπως και τους ανθρωπους τους γνωριζουμε με την σχεση κι όχι κατανοωντας ένα νοημα.. Ο λογος δεν είναι αποτελεσμα ουτε και μεσον νοησιαρχιας, αλλα ουτε και ψυχολογισμου.Ο λογος δεν στοχευει τον εαυτο αλλα τον άλλον, με τον οποιον και κοινωνειται.Ο λογος δημιουργειται απο εκεινη την προσπαθεια που είναι εξοδος από τον εαυτο μας για να συναντησουμε τον αλλον.Εμεις δεν θελουμε να συναντησουμε, να αγαπησουμε, καλες ιδεες[νοησιαρχια] η τα ωραια μας συναισθηματα για τους αλλους[ψυχολογισμος]..Εμεις θελουμε, αν γινεται,-στιγμες εστω- να λιγοστεψουμε, η δυνατον να σταματησουμε να υπαρχουμε για να υπαρχουνε ετσι οι αλλοι ο Άλλος.. Ο λογος κοινωνειται και δεν πληροφορει. Τον ενδιαφερει ο ανθρωπος κι όχι το γεγονος………… Γιαυτο και στην εκκλησια ο Λογος γραφεται με κεφαλαια και για να τον συναντησεις πρεπει να τον φας.

<Όταν γεννηθηκε ενας λογος [αληθινο γεγονος]>
…μπροστα μας η γυναικα μου..λιγο προτου μπουμε με την άλλη στο ξενοδοχειο..
‘…το βλεμμα της κυττουσε εμενα..την άλλη δεν την κυτουσε, μην την μειωσει..
Το βλεμμα της.. όχι σας τσακωσα,με απατας,θα δεις και εγω.. Βλεμμα χωρις κριτικη, αλλα με πονο..
…μετα ειπε:’ που καναμε λαθος?’
Από τοτε αρχισα να ζω γι’αυτην……………………

[ετσι τοτε γεννηθηκε ενας λογος]

του π. Σιλουανου Β.